Kenia to kraj leżący na równiku we wschodniej Afryce, graniczący na północy z Somalią, Etiopią i Sudanem Południowym, na zachodzie z Ugandą, a na południu z Tanzanią. Na wschodzie ma dostęp do Oceanu Indyjskiego. Stolicą kraju jest Nairobi. Powierzchnia Kenii jest ponad 1,5 razy większa od Polski, a liczba ludności wynosi około 45 milionów.
Chrześcijaństwo dotarło do Kenii po raz pierwszy w XV wieku za sprawą Portugalczyków, a w XIX wieku rozprzestrzeniło się w wyniku działalności kolonizatorów. Obecnie w Kenii istnieje około 500 denominacji chrześcijańskich, w tym przede wszystkim protestanckich, które wyznaje ponad 40% populacji. Gdy uwzględni się także rodzime kościoły afrykańskie, liczba ta może sięgać nawet 65%. Największe grupy protestanckie to: pentekostalizm (18,6%), anglikanizm (10,4%), Niezależny Kościół Afrykański (5,9%), prezbiterianizm (5,3%), adwentyzm (3,2%), metodyzm (3%) i baptyzm (3%). Kościół katolicki obejmuje 21,5% ludności, a Afrykański Kościół Prawosławny zrzesza około 0,8%. Islam jest drugą co do wielkości religią w Kenii, wyznawany przez 11% populacji, głównie sunnitów i szyitów. Najwięcej muzułmanów mieszka w Mombasie oraz północno-wschodniej części kraju.
Misja franciszkańska w Kenii została utworzona jako wyraz wdzięczności Bogu za kanonizację św. Maksymiliana Marii Kolbego. W 1979 roku biskup diecezji Meru, Silas S. Njiru, odwiedził Niepokalanów, poszukując misjonarzy do wznowienia działalności wydawniczej w jego diecezji. Po kilku latach przygotowań, w 1984 roku franciszkanie przybyli do Kenii i osiedlili się w Ruiri, miejscowości położonej 12 km od Meru i 240 km od Nairobi. Pierwszymi misjonarzami byli o. Dominik Wasilewski, o. Jan Łempicki oraz o. Rajmund Marszałkowski. 20 listopada 1984 roku odprawili Mszę świętą, rozpoczynając formalnie swoją misję. Przez kolejne lata napływały nowe grupy misjonarzy, a w 2019 roku misja w Kenii została podniesiona do rangi prowincji zakonnej.
Franciszkanie w Kenii nie tylko prowadzą działalność duszpasterską, ale także angażują się w pomoc charytatywną, edukację oraz inicjatywy związane z rozwojem lokalnych społeczności, zapewniając wsparcie duchowe i materialne mieszkańcom Kenii. Obecnie wszystkie placówki misyjne w Kenii prowadzone są przez franciszkanów lokalnych, których wykształcili i uformowali misjonarze z Polski, co jest wielką radością i dumą misjonarzy i Matki Prowincji.
To niewielka wioska licząca ok. 3000 mieszkańców, znajdująca się niedaleko Meru, stolicy plemienia i diecezji o tej samej nazwie. Franciszkanie prowadzą tam klasztor p.w. św. Maksymiliana Marii Kolbego oraz parafię Niepokalanego Poczęcia NMP, która obejmuje 19 kaplic rozrzuconych na terenie 25 km. W Ruiri zbudowano również dom rekolekcyjny, przedszkole, szkołę podstawową z internatem oraz przychodnię lekarską, która wciąż się rozwija i pretenduje do miana szpitala. Franciszkanie pomagają także lokalnej społeczności w walce z głodem poprzez rozwijanie rolnictwa oraz budowę studni głębinowych.
W 1987 roku w Nairobi, stolicy Kenii, franciszkanie zakupili teren pod budowę budynku formacyjnego dla studentów teologii. W 1989 roku erygowano tam klasztor p.w. św. Bonawentury, a kandydaci do zakonu studiują teologię na międzyzakonnym uniwersytecie Tangaza w Nairobi.
Miejscowość oddalona o 36 km od Nairobi, zamieszkana głównie przez plemię Kikuyu. W 1992 roku franciszkanie wybudowali tu klasztor p.w. św. Franciszka z Asyżu oraz kościół parafialny. Na terenie misji funkcjonuje także drukarnia Kolbe Press, która wydaje katolickie czasopisma i książki, w tym „Rycerza Niepokalanej” w języku angielskim. Franciszkanie prowadzą również Centrum Kobiet św. Antoniego, gdzie kobiety zdobywają edukację i zawód, a także rehabilitacyjny dom dziecka dla dziewcząt z trudnych środowisk, z traumą po gwałtach, ale też sieroty.
Franciszkanie zostali zaproszeni do Subukii w 2006 roku, aby prowadzić Narodowe Sanktuarium Maryjne „Wioska Maryi”, które odgrywa ważną rolę w procesie pokoju i pojednania między plemionami. Sanktuarium jest miejscem pielgrzymek oraz atrakcją turystyczną ze względu na swoje położenie w Wielkim Rowie Afrykańskim i w bliskości linii równika.
W południowej części Nairobi, w dzielnicy South C, franciszkanie prowadzą klasztor p.w. św. Antoniego z Padwy oraz parafię św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Miejsce to, założone w 2006 roku, znajduje się w pobliżu slumsów zamieszkanych przez około 12 tysięcy osób.
Wioska nad Oceanem Indyjskim, oddalona o 30 km od Mombasy. Franciszkanie od 2016 roku prowadzą tam parafię p.w. św. Franciszka z Asyżu, wspomagając ubogie rodziny i zapewniając dzieciom środki na edukację.
Wieś w hrabstwie Kericho, gdzie w 2018 roku franciszkanie przejęli parafię p.w. św. Jana Ewangelisty. Misja ma na celu niesienie pokoju i pomocy ludności dotkniętej bratobójczymi walkami w przeszłości.
Miejscowość w centralnej Kenii, gdzie w 2021 roku franciszkanie przejęli parafię Matki Bożej Różańcowej. Większość mieszkańców żyje poniżej granicy ubóstwa, a franciszkanie prowadzą tu duszpasterstwo i dbają o edukację młodzieży.
Parafia p.w. św. Pawła w Wanyororo, założona w 1982 roku, została przekazana franciszkanom w 2022 roku. Obejmuje ona pięć kaplic dojazdowych i służy lokalnej społeczności liczącej około 2000 osób.
Jedna z najstarszych parafii w Kenii, założona w 1907 roku przez misjonarzy Pocieszycieli. Od 2022 roku jest prowadzona przez franciszkanów, którzy opiekują się kościołem parafialnym oraz domem starców i szkołą.