O nas
Misjonarze
Na wzór św. Franciszka
Jako misjonarze troszczymy się o wszechstronny rozwój człowieka. Nie zatrzymujemy się na tym, co złe w świecie, ale na wzór św. Franciszka, pragniemy przemieniać najpierw własne serca, inspirując w ten sposób innych do odnowienia człowieka i świata.
- Głosimy Ewangelię
- Niesiemy Pokój i Dobro
- Pomagamy ubogim
- Wspieramy lokalne wspólnoty
krajów
misjonarzy
Naszą główną misją jest ewangelizacja, do czego wzywa nas Chrystus, ale angażujemy się także w pomoc materialną potrzebującym, niezależnie od ich przekonań religijnych. Nasza misja polega na służbie Kościołowi tam, gdzie nas aktualnie potrzebuje. Angażujemy się w pomoc duszpasterską, wspieramy ubogich i cierpiących, wzorując się postawą Chrystusa względem ubogich, chorych, zagubionych, odepchniętych. Jako misjonarze, z radością głosimy Ewangelię, niosąc pokój i dobro ludziom na całym świecie.
Misje franciszkańskie są zarówno dziełem ewangelizacyjnym, jak i społecznym. Wspieramy lokalne wspólnoty w ich wzroście duchowym oraz pomagamy rozwijać rolnictwo, edukację i opiekę zdrowotną, poprawiając warunki życia tych, do których jesteśmy posłani.
Franciszkański Sekretariat Misyjny w Elblągu, podległy gdańskiej Prowincji św. Maksymiliana, troszczy się zarówno o misjonarzy i projekty przez nich prowadzone, jak i o formację tych, którzy angażują się w pomoc materialną i duchową powierzonym nam misjom w Ekwadorze i Kenii.
Wszyscy chrześcijanie, członkowie Kościoła, na mocy Chrztu świętego są współodpowiedzialni za działalność misyjną. Udział wspólnot i poszczególnych wiernych w tym prawie i obowiązku nazywa się „współpracą misyjną”.
Jan Paweł II – Redemptoris Missio 77
OFMConv
Franciszkanie
Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, czyli franciszkanie, to wspólnota zakonna w Kościele katolickim założona przez św. Franciszka z Asyżu w 1209 roku. Tworzą ją zarówno kapłani, jak i bracia zakonni, którzy nie posiadają święceń, ale składają te same śluby: posłuszeństwa, ubóstwa i czystości.
W Polsce franciszkanie angażują się w działalność apostolską, prowadząc parafie, domy rekolekcyjne, pustelnie, ośrodki wsparcia dla osób uzależnionych, czy centrum medycyny klasztornej. Ponadto organizują rekolekcje i misje parafialne, prowadzą radio oraz telewizję internetową, a także spotkania młodzieżowe.
Zakon na terenie Polski liczy 65 klasztorów rozmieszczonych we wszystkich diecezjach, należących do trzech prowincji (św. Maksymiliana w Gdańsku, Matki Bożej Niepokalanej w Warszawie oraz św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Krakowie), w których posługuje łącznie 926 braci.
Zakonnicy należący do tych trzech prowincji prowadzą nadto liczne misje zagraniczne. Aby wspomnieć tylko te, należące do naszej – gdańskiej Prowincji św. Maksymiliana, są to misje Ad Gentes w Ekwadorze i Kenii, ponadto w Kanadzie i USA, Szwecji, Niemczech, na Litwie, Węgrzech i Rumunii.
W działalności misyjnej, jaką wykonujemy zarówno w biurze Franciszkańskiego Sekretariatu Misyjnego, a także podczas wyjazdowych akcji misyjnych, odkrywamy ogromną otwartość ludzi, którzy pragną poznać prawdziwe oblicze Kościoła oraz zrozumieć codzienne zmagania mieszkańców krajów Trzeciego Świata. Spotykamy życzliwość oraz uznanie dla misjonarskiego poświęcenia, ale czasem pojawiające się pytania: “Dlaczego Bóg zostawił tych ludzi, dlaczego nie pomaga chorym i cierpiącym?”.
W rzeczywistości to Bóg postawi nas przed sobą i zapyta: “Dlaczego nie pomogłeś ubogim? Co zrobiłeś dla dzieci umierających z powodu chorób? Jaką rolę odegrałeś w walce z niesprawiedliwością?”.
Przykładem mocy, jaką ma ewangelizacja w swoim środowisku, jest historia małego chłopca, który w zimny i deszczowy dzień postanowił wyjść na ulicę i rozdawać broszury, przekazując innym, że Bóg ich kocha. Spotkał wtedy kobietę w głębokim kryzysie, która po przeczytaniu broszury zrezygnowała z próby samobójczej. Dzięki małemu misjonarzowi odkryła, że jest dzieckiem Bożym, a jej serce wypełniło się radością.
Pamiętaj! Ewangelia ma moc zmieniać życie! Nie wahaj się jej szerzyć. To nie Bóg jest odpowiedzialny za niewystarczającą pomoc, ale my, będący Jego narzędziami miłości w świecie. Zadaj sobie pytanie: co ty robisz w Jego imię, aby czynić dobro? Wyjdź z inicjatywą, podejmij działanie i zmieniaj świat na lepsze! “Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili” – Mt, 25,40.
